"Παραμύθια";... Α λοιπόν θα σας πω κι ένα παραμύθι να ξεκουραστείτε! Μια φορά κι ένα καιρό οι κλέφτες της πρώτης πολιτείας του κόσμου, αφού πλουτίσανε αρκετά, αποφασίσανε να ταχτοποιήσουνε τη ζωή τους. Μπλοκάρανε το λοιπόν τους φτωχούς της πολιτείας κι αφού τους μαζώξανε στην πλατεία τους είπανε: "Ψηλά τα χέρια! Θέλουμε το καλό σας. Δεν θα σας πάρουμε τα φτυάρια, τους κασμάδες, τα σκεπάρνια, τα δισάκια και τα ζεμπίλια σας με το ψωμοτύρι, τα τρύπια σας πουκάμισα με τις ψείρες και τις απάτωτες καλύβες σας, που κάνουνε νερά, σαν βρέχει. Είσαστε ελεύθεροι! - (ψηλά τα χέρια!). Ελεύθεροι να ζείτε κατά το κέφι σας, να κερδίζετε, να κάνετε κομπόδεμα, να μεθάτε, να χορεύεται, να γεννοβολάτε και να πεθαίνετε. Εμείς θα σας μαθαίνουμε τις... αλήθειες! Θα σας δώσουμε πλούσια φαντασία κι αισθαντική καρδιά, θα σας δώσουμε κι αθάνατη ψυχή. Κι όποιος από σας γουστάρει, θα μπορεί να γράφει ποιήματα, να σκαρώνει θεωρίες και να δοξάζεται! Ο κυρίαρχος λαός θα 'σαστε εσείς! Εμείς μονάχα θα σας καμαρώνουμε. Θα φροντίζουμε για την ασφάλεια της ζωής, της τιμής και της περιουσίας σας - μ' ένα λόγο για την ελευθερίας σας. Σεις θα δουλεύετε, κατά πως θέλετε κι ό,τι θέλετε κι όποτε θέλετε. Εμείς θα σας δίνουμε δουλειά, φτάνει να βρίσκεται, και σεις θα μας δίνετε τα κόπια σας. Και για να μη θαρρέψετε πως σας αδικούμε, θα πλερώνουμε κι εμείς το ίδιο δόσιμο στο Κράτος, - στον εαυτό μας!
Κι εσείς κι εμείς θα 'χουμε πάνω απ' τα κεφάλια μας τους ίδιους θεούς, που θα προστάζουν εσάς να δουλεύετε και να μην τρώτε κι εμάς να καθόμαστε και να τρώμε. Κι εμείς κι εσείς θα έχουμε πάνω απ' τα κεφάλια μας τους ίδιους νόμους, που εμείς θα σας τους δίνουμε κι εσείς θα τους ψηφίζετε σαν βουλευτάδες και θα τους εφαρμόζετε σαν δικαστάδες ενάντια στον εαυτό σας. Και για να μην πλακώνουν απ' άλλες στεριές και θάλασσες κουρσάροι και κλέφτες ν' αρπάζουνε το υστέρημα σας και να παίρνουνε σκλάβους κι εσάς και τις γυναίκες σας και τα παιδιά σας, θα σας αρματώνουμε, θα σας γυμνάζουμε, για να μπορείτε να διαφεντεύετε τους θεούς σας, τον εαυτό σας κι εμάς, δηλαδή την πατρίδα. Να σκοτώνεστε σεις και να ζούμε εμείς. Κι επειδή μοναχοί σας δεν θα μπορούσατε να σκεφτείτε το συμφέρον σας και να φυλάξετε τον εαυτό σας, θα σας αναγκάζουμε με το ζόρι (ψηλά τα χέρια!). Ένα πράμα μονάχα σας απαγορεύουμε: να κλέβει ο ένας τον άλλον. Γιατί μπορεί να κλέψετε κι εμάς"
~ Κ. Βάρναλης: "η αληθινή απολογία του Σωκράτη"